27 april: We nemen afscheid van Jeanne en Ton en rijden 'binnendoor' via het Bayerische HochWald naar de Donau. Het landschap golft sterk en bossen en landerijen wisselen zich af.
De temperatuur loopt op naar de 30gr. Verblijf op de camperplaats in Vilshofen a/d Donau is hierdoor niet te doen.
We rijden naar camping Bavaria Kur und Sport Park in Egging am See.

28 april: We gaan verder -wederom binnendoor- langs de grens met Tjechie richting Wenen. De route wordt wat bergachtiger met ook slechte wegstukken. De temperatuur gaat weer de hoogte in.
De airco kan het amper aan. We zien bossen, kleine  landerijen en ook wijnbouw in dit gebied van Oostenrijk. We hebben vanaf zondag in Klosterneuburg gereserveerd.
Gezien het mooie weer en het weekend besluiten eerder te overnachten. De camping in Krems a/d Donau is overvol. Na een vergeefse tocht naar een paar kleine campings (mogen deze naam niet hebben) en weer een overvolle met een zeer nauwe toegang  gaan we naar camping Strumpher in Schönbühel (a/d Donau). Het is goed dat we van te voren gebeld hebben. We bezetten de laatste plaats.

29 april: We blijven hier nog een dag en melden dat aan de camping in Klosterneuburg. 's Middags fietsen we langs de Donau naar Melk een leuke plaats met een eeuwen oude abdij.

30 april: De rit naar Klosterneuburg verloopt via de Donau vallei. Deze is hier heel breed en vlak. De camping krijgt van CC gebruikers een 8.8. Dit is volledig terecht. De receptie is zeer behulpzaam met het zoeken naar een oplossing om in een halve dag Wenen te bezoeken. Het wordt een bustour waarbij ze ons om 8.30 zullen ophalen.

1 mei: "s Morgens de airco al aangezet zodat Max het lekker koel heeft als wij weg zijn.
De bustour valt vies tegen. We rijden een ronde door Wenen met eentonige verhaaltjes door de gids. Foto's maken is erg moeilijk omdat er niet gestopt wordt. Daarnaast wordt er van de geplande route afgeweken wegens demonstraties van de socialistische partij. Het is tenslotte 1 mei.
We gaan met het openbaar vervoer terug naar de camping. Eerst 2 trajecten met de metro, daarna met de trein. We stappen te vroeg uit, er blijken achteraf 2 stations met de naam Klosterneuburg te zijn.

2 mei: Het blijft 'vies' warm, 32gr en nauwelijks wind. 's Middags te voet naar de beroemde Stift (abdij met kerk) in Klosteneuburg. Het geheel is prachtig gerestaureerd.

Week 2

3 mei: We vertrekken naar het Balatonmeer. We rijden dwars door Wenen wat erg lang duurt. De route loopt verder door een wijnbouw gebied naar de Hongarije. Na de grens verandert de bebouwing.  In de dorpen vormen lage huizen een lint langs de weg. Het is er vrij vlak met hier en daar een uitschieter in de vorm van een hoge heuvel.
Het begint te regenen als teken dat de hittegolf voorbij is. De camping aan het Balaton meer ziet er goed uit. We nemen een plaats aan de waterkant met een schitterend uitzicht. 's Avonds voor een 'appel en een ei' gegeten in het restaurant. 's Nachts regent het en waait het erg hard.

4 mei: Het weer is zonnig en we gaan lekker luieren. Aan de waterkant zijn de Duitse gasten aan het vissen.

5 mei: Max is jarig. Het is zonnig maar er staat meer wind. Ik haal de fietsen van de camper en doe een proefronde. In de luwte gaat het wel, maar aan de waterkant is fietsen niet zo leuk. Dus wordt het lekker in de zon. De vissers halen grote aalen van 50 cm lang en zeker 4 cm dik uit het woelige water.

6 mei: We trekken verder naar het zuiden van Hongarije en passeren een paar grotere plaatsen maar veelal kleine dorpen met de kenmerkende lintbebouwing. De minicamping in Felsoszentmárton aan de grens met Kroatië is een verrassing. Feitelijk staan we in de achtertuin van 2 Nederlanders  Hannie en Hans. Hun huis wijkt erg af van de andere in dit typisch Hongaarse dorp, waar volgens hun vele huizen te koop zijn voor een prijs minder dan onze camper. 's Avonds wordt er voor ons gekookt en met hun gezellig nagebabbeld.

7 mei: 's nachts is het gaan regenen. Pas na het middaguur houdt het op. Niet leuk meer.  Maar tja, het weer heb je niet in de hand.
Ik los een paar computerproblemen van de campingeigenaar op. Het herinstalleren van Windows XP en het installeren van een draadloze router. Hierdoor hebben we zelf ook Internet in de camper.

8 mei: het wordt weer een mooie dag. We doen een paar wasjes die al snel weer drogen. 's Middags fietsen we door en rondom het dorp. Wij zelf zijn een bekijks door onze fleurige kleding en hightech fietsen. We worden overal vriendelijk begroet, Joke zwaait terug als de koningin van Sheba. Wij kijken verbaast naar de armoedigheid waaronder de mensen leven. De meeste huizen zijn oud op smalle percelen en achterin het erf diep met bijgebouwen uitgebouwd.
's Avonds fietsen we met Hannie naar het huisje van Aaron,een Nederlandse alleenstaande jongeman. Deze heeft zelfs geen water (aan en afvoer) in zijn huis.

Hannie laat ons een te koop staand huis zien. De buurman komt -in korte broek en laarzen-  naar buiten en laat ons een ander huis zien. Niet te geloven, een deel van de huisraad staat er nog. Ook de vaat staat nog op het aanrecht en de sloffen van de oude bewoonster. Het doet een beetje makaber aan. Nee, niets voor ons zo'n huis.

9 mei: afscheid van Hongarije. Na de Drava overgestoken te hebben komen we aan de grens met Kroatie. Voor het eerst worden we gevraagd de camper open te doen. Max slaat direct aan bij het zien van de grensbewaker. Deze volstaat vervolgens te vragen naar het dierenpaspoort van Max en achterin de garage te kijken.
Al snel verandert het landschap van vlak naar heuvelachtig. We rijden door de provincie Slavonie. Hier en daar zijn nog sporen van de oorlog te zien.
Na het oversteken van de rivier Sava rijden we een met stevige hekken omringde grenssluis met Bosnie binnen. De grensbewaker is een wat corpulente barse vent die snauwend om de paspoorten en autopapieren vraagt.
De weg naar Banja Luka is vlak met grote en welvarende huizen en bedrijven. Om de paar kilometer is er een benzinestation. Nee, het beeld van een armlastig Bosnie wordt zeker hier niet ondersteund. Het tegendeel.
Na Banja Luke verandert het landschap, het wordt bergachtig en de weg loopt via een kloof die de rivier heeft uitgesleten. Regelmatig hangen rotspartijen over de weg zodat we wat meer links moeten rijen.
Jajce is een prachtig gelegen stadje in een kloof. Ook deze stad in onder vuur genomen in de oorlog, getuige het kerkhof verderop tegen de heuvel.
Miep -onze navi- stuurt ons een steile helling af naar camping Plivsko-Jezero. Er staan slechts een paar campers (Nederlanders). 's Avonds komen er zo'n 20 Spaanse campers bij en krijgt het restaurant het erg druk.

Week 3

10 mei: we lopen naar de beroemde watermolentjes van Plivsko-Jezero. Ondanks de hitte (30gr) is het hier lekker koel. De rest van de dag zonnen we.

11 mei: We gaan richting Mostar. De weg verloopt weer door kloven naast rivieren. We trekken ook over een bergkam met daarna een geweldig uitzicht. In de verte ligt nog sneeuw op de bergtoppen.
Richting Jablanica rijden we langs groene meren. Werkelijk prachtig. De kleine stadjes en dorpen hebben allen zowel een kerk als moskee. Wij zijn duidelijk in het moslim gedeelte van Bosnie. Welvaart en armoede wisselen zich hier meer af, tenminste te zien aan huizen en kleding van de mensen.
Het is 33gr als we bij Mostar aankomen. Gezien de temperatuur zien we af van een bezoek aan de stad en het 'bruggetje'. Het is rond 14.00u en de Kroatische kust ligt op 60km. Overnachten bij Mostar is nu niet meer aan de orde, dus rijden we door.
De grens gaan we zonder een enkel probleem over. We hoeven onze paspoorten niet eens te laten zien. Onderweg bij een grote Konzum boodschappen gedaan met een draaiende motor voor de airco.
De doelcamping Ciste heeft een steile en bochtige toegangsweg, niet bepaald geschikt voor een camper als de onze. We rijden verder naar Omis. Deze CC-camping is een aanfluiting. Het wordt -net als vorig jaar- camping Strobec bij Split.

12 mei: We staan vlak aan het strand op dezelfde plek als vorig jaar. Na ons 1e buiten ontbijt gaan we de rest van de dag lekker in de zon.

13 mei: het weer slaat om, 's middags begint het te waaien. Volgens de Kroatische meteo dipt het weer een paar dagen. Maar de hittegolf is duidelijk voorbij.

14 mei: 's nachts begint het te regenen en een onweersbui. Deze dag wordt het wat internetten en lezen.

15 mei: het weer klaart weer op. Een wat vreemde Nederlandse overbuurman vraagt als ik met Max langskom hoe een Cocker Spaniel smaakt. Ik vertel hem dat we geen hond eten en loop door. Joke is des duivels en kijkt hem naderhand goed vuil aan. We vertrekken morgen naar Trogir.

16 mei: het is een korte rit. De weg langs de oude stad naar camping Rozac is stijl, smal en bochtig. De camping is erg vol en er is alleen plaats in het middengedeelte met uitzicht op mobilhomes. We gaan naar Camping Belverdere. De smalle weg vormt nu toch wel meer problemen met de breedte van onze camper. Strak met de spiegels sturend langs manshoge tuinmuren en gevels en regelmatig stilstaand zodat tegenliggers kunnen passeren bereiken we de bruggen van Trogir. Camping Belvedere is een terrassencamping met mooie plateaux. We vinden een comfortplek (wat duurder) met schitterend uitzicht op zee en kleine eilanden.

Week 4

17 mei: lekker in de zon en 's avonds de fietsen eraf gehaald. Bij een proefritje raak ik een scherpe kei en -pffffft-  de achterband loopt leeg. Er zit een scheurtje in de buiten- en binnenband. Ik plak beide maar durf de band nog niet erg hard op te pompen.

18 mei: volgens de receptie kun je met de fiets langs zee naar Trogir. Ik probeer eerst alleen maar het pad is erg steil en stenig. Na het omkeren merk ik dat de achterband leegloopt. Dit is balen. Om de plaats aangekomen blijkt dat de binnenband op 6 plaatsen lek is. Nagenoeg alle plakkers gaan eraan. De band blijft hard maar is nu erg onbetrouwbaar. Joke wil hiermee niet naar Trogir.

Het blijft lekker zonnig en warm. Met Jokes fiets naar Trogir op zoek naar nieuwe banden en tevens boodschappen gedaan. Echter bij de Konzum geen fietsspullen en ik kom ook geen fietsenmaker tegen. De weg terug is een kilometers lange helling. Met de ondersteuning van de E-bike op 4 is dit echt een peuleschil. Op de plaats aangekomen is de accu half leeg, een teken dat de fiets zelf het meeste werk heeft gedaan.

19 mei: via de receptie kom ik bij een autobandenhandel aan de kustweg. En waarachtig deze heeft de juiste fietsband op voorraad. Erg blij dat ik mijn vervoerprobleem kan oplossen ga ik direct aan de slag om de buiten- en binnenband van het achterwiel te vervangen. Het open kettingsysteem met derailleur maakt het makkelijk om het achterwiel er uit te halen. De rest in kinderspel.

20 mei: wederom een mooie dag. Dit wordt weer zonnen. Volgens meteo.hr komt maandag de Bora. Reizen is dan geen pretje. We besluiten om dinsdag of woensdag naar Pag te vertrekken.

21 mei: wederom een regenachtige maandag. ''s Middags wordt het gelukkig droog. De wind is gelukkig meegevallen.

22 mei: We vertrekken. Gezien de afstand naar Pag gaan we eerst naar Biograd. We nemen afscheid van Wim en Julia, twee alleraardigste mensen die we vorig jaar ook al ontmoette. Op camping Soline vinden we een fijn plekje vlak bij zee, het restaurant en de douches.

23 mei: het weer is nog niet alles, maar volgens de meteo wordt het beter in Dalmatie. Op de eilanden is het nog steeds regenachtig. We blijven nog dus maar even hier.

Week 5

24, 25, 26 mei: gewoon een strandvakantie met dagelijkse fietstochtje naar het centrum van Biograd.

Alleen: de Duitsers komen eraan. In zuid-Duitsland hebben de kinderen pinkstervakantie, velen brengen deze vakantie door in Kroatie. We zijn benieuwd hoe het met de rust tot nu toe zal gaan

 27 en 28 mei: Nou het valt mee met de overlast van de Duitse gasten. We hebben wel een loeier van een Dethleffs caravan voor ons gekregen met een gezin met 3 kinderen. De familie (nog 2 gezinnen) zijn bijna de gehele dag op bezoek.

's Middags steekt een harde wind op die het uit de zon niet behaaglijk maakt. Maar toch vandaag heerlijk op onze stretchers kunnen zonnen. Onderwijl naar een zeilwedstrijd kunnen kijken. Veel schippers hadden problemen om de spinaker op tijd binnen te halen. Bij een schip sloeg deze los en hing als een vlag van ruim tien meter in het topje van de mast. Het duurde enige tijd voordat ze de spinaker weer binnen hadden. Deze boot verliet daarna schiellijk de wedstrijd.

29 mei: Nou, ze doen er alles aan om ons te amuseren. Gisteren door een zeilboot zijn spinaker bijna te laten verliezen en vandaag door een Zodiac boot spontaan in brand te laten vliegen. Het ding brandde zeker 45 minuten alvorens de zware motor de restanten onder water trok.

Week 6

Het weer blijft prima. de wat harde wind 's middags neemt deze week af waardoor het soms ook 'puffen' is.

3 juni: met de fiets naar Filip i Jabob. Een leuk plaatsje met kleine campings die voornamelijk door seizoenplaatsen worden ingevuld. Niets voor ons.

4 juni: er strijkt een groep Tjechische studenten neer op de kampeerplaatsen achter ons. De overlast -afgezien van de gezellige bende- valt reuze mee.

6 juni: we staan nu 15 dagen in Biograd en het nomadenbloed begint weer te kriebelen. We nemen afscheid van Elisabeth en Heinz, onze Oostenrijkse buren. En vertrekken naar Zaton/Nin, camping Peros. De plaats waar we vorig jaar stonden - met vrij uitzicht over het landschap en de bergen- is nog vrij dus vragen we of we daar kunnen staan. Na enig aandringen -er komt namelijk een Franse groep- kan dat. We zijn tenslotte 'vaste' gasten.

Het zwembad is nu wel gevuld en we laten ons lekker door het koele water verwennen.

Week 7

7 juni: het is erg warm (30+) dus plaatsen we de screens aan de luifel om wat meer schaduw te hebben. We fietsen naar Nin met de oudste basiliek (je) van Kroatie.

's Avonds in Nin een lekkere visschotel gegeten in gezelschap van Marian en Fons.

8 juni: Wat gewandeld en voor de rest luieren, afwisselend in de zon en schaduw. 's Avonds in hetzelfde restaurant een overheerlijke gegrilde plak tonijn gegeten.

9 juni: we zijn in afwachting van de 1e wedstrijd van Nederland op het EK. Het zal mij benieuwen.

Toch weer erg teleurstellend. Wat moet van Marwijk toch met van Persie?

10 juni: we vertrekken naar het eiland Pag. We gaan via de brug en dan naar camping Strasko in Novalja. Deze camping is echt een aanrader. Grote plaatsen, een grind strand en een prachtige zee, ennn gratis Internet met WIFI ontvangst tot in de camper. 's Middags lekker op de stretchers in de zon. Als het weer goed blijft blijven hier zeker 10 dagen. Tenminste tot na Nederland-Portugal.

11 juni: Het is warm maar bewolkt. Maar eens zien of we naar de kapper kunnen. Het resultaat is niet geheel naar tevredenheid, maar na een paar weken zie je er niets meer van.

12 juni: We hebben een regennacht en ochtend. De 5e keer tijdens onze trip dat het 's nachts en 's morgens flink regent. Maaaar, na regen komt weer de zonneschijn. Wat hebben we te klagen?

13 juni: prachtige dag, met een teleurstellende voetbalavond. Wat een aanfluiting dat Nederlandse elftal.

Week 8

14 juni: Het weer blijft voorlopig zonnig. Wel een katerig gevoel na het verlies van Nederland.

15 juni: wasdag en daarna weer naar het strand

16 juni: een zeer warme dag. 32 gr en geen wind. Alleen de zee geeft verkoeling maar je kunt er niet de hele dag in liggen. Voor 's avonds gamba's gehaald en deze met knoflook gewokt. Heerlijk met een salade en stokbrood.

Camping Strasko in Novalja is een van de beste zo niet de beste camping van Kroatie. Alle plaatsen zijn groot, hebben stroom, satelliet-TV, water en afvoer. Het sanitair is in ruime mate aanwezig en zeer modern en wordt de gehele dag door schoon gemaakt. Enn, gratis internet met een goed bereik op de gehele camping. Kortom, deze camping is echt een aanrader.

17 juni: Een hete dag met een geweldige domper 's avonds. Wat is er toch aan de hand met de spelers van het Nederlands elftal. Is het geld en de glamour hun naar het hoofd gestegen?

18 juni: 33gr in de schaduw, alleen de zee geeft nog enige verkoeling. We overwegen naar de koelere Jurische Alpen te gaan.

20 juni: we zijn deze hitte beu en vertrekken naar het noorden. Met de veerboot verlaten we Pag, een voorproefje op de veerboot naar Griekenland. Het 1e deel van de etappe loopt via de (schitterende) kustweg, en bij Senj kiezen we de bochtige bergweg naar de snelweg naar Zagreb en noord Slovenie. We halen dit niet en overnachten in Duga Resa (camping Slapic). Ook in het binnenland is het bloedheet. De gehele middag en avond is het 'peentjes' zweten. Het idee om hier een paar dagen te blijven laten we varen.

Week 9

21 juni: we gaan naar Oostenrijk, daar zal het na een paar flinke regenbuien afkoelen. Via de snelweg van Karlovac, Zagreb, Lublijana, Villach komen we al vroeg in de middag aan op camping Alpenfreude (ja zo'n naam bestaat nog echt) in Wertschach bei Nötsch in Karinthië. Het is er even warm (31gr) maar 's avonds koelt het lekker af, en worden we getracteerd op een fikse regenbui met gedonder in de verte. Max mag weer op het voeteneind liggen zodat hij rustiger wordt.

Vanaf nu wordt het al zwervend (de Belgen noemen een camper niet voor niets een zwerfauto) naar Nederland. Een prachtige reis is weer teneinde.