De overnachtings locaties:

Campings en plaats:

Camping 3: Les Mimosas, Narbonne (3 nachten)

Gereden route:

Etappe 1: aantal km 453,Tilburg, Breda, Antwerpen, Brussel, Charleroi, Rocroy, Reims, Chalons-en-Champagne, Troyes (via Navi)

Etappe 2: aantal km 382,Troyes, Auxerre, Nevers, Clermont-Ferrand, Orcet

Etappe 3: aantal km 380, Orcet, Issoire, Lodeve, Beziers, Narbonne

Verslag

DO: Op woensdag vooraf de caravan en auto in een fijn zonnetje geladen. Echter op donderdag regende het. Niet zo fijn voor de start van een vakantie. Ook onderweg regelmatig een vette motregen. Het Becker-navigatie systeem liet ons kilometers over D-wegen rijden. Dit doen echter ook de boeren in de Champagnestreek. Je kunt je voorstellen wat natte klei doet op een witte caravan. Nou, die kan ik wel opnieuw gaan wassen. Het traject van Brussel naar Charleroi rijd ik nooit meer. Wat doen de Belgen toch weinig aan wegonderhoud. Overal plakkaten nieuwe asfalt als ware deze er met de schop ingelegd.

Het is toch nog een beetje vreemd om te rijden met deze auto-caravan combinatie. De dieselmotor is zo sterk dat in de 4e versnelling en 2.500 toeren tegen de 100km wordt gereden. Bijna ongemerkt ga je dan over de 100km. De caravan is dan wat minder stabiel, waarschijnlijk door de belading. De kogeldruk zit tegen het maximale, dus daar ligt het niet aan. De volgende verplaatsing toch eens uitproberen met meer kogeldruk. 

Het is fris overdag dus de bodywarmers aan. 's Avonds is het echter koud dus gauw de kachel aan. Mispoes, de kachel wil niet aanspringen. De batterij van de ontsteker moet leeg zijn. Maar waar zit die? De gebruikshandleiding geeft geen uitkomst. Laag op de knieën vind ik een schuifje, en jawel hier zit de batterij, een penlite. Na deze vervangen te hebben moet het front weer terug. Ook dit is wat getob. Maar klaar, en de kachel springt aan.

Na een wat onrustige dag een lekker wijntje en een biertje en dan naar bed, oogjes dicht en snaveltjes toe.

VR: het radioweerstation (wat een fijn ding) had het al aangegeven: vrijdag zou een droge dag worden met lekkere temperaturen. Dat klopte. 's Morgens om 8 uur liet de zon zich al zien, al zat er nog wel bewolking vooral sluierbewolking. Tegen elven scheen de zon volop en droogde de grond snel op. Even poetsen: de schoenen en de mat ontdoen van grassprieten en de kleismurrie verwijderen van de voor en achterkant van de caravan.

Dan te voet naar Troyes, een halfuur naar het oude centrum. Daarna al bezichtigend op zoek naar het plein met de terrasjes en daar geluncht. Mooie oude stad met direct daar om heen toch veel verpaupering.  Rond een uur of half vier terug op de camping. Strak blauwe hemel dus de stoelen via het serviceluik uit de caravan gehaald. Heerlijk een paar uurtjes in de zon. Daarna voor het avondeten buiten aardappeltjes en vis gebakken, heerlijk om buiten te kunnen koken.

ZA: Wij vertrekken verder zuidwaarts. Een reis voornamelijk over de route-national door de heuvels van Bourgondië. De diesel is een genot, 80 à 90 in zijn 4, klimmetjes pakt ie moeiteloos. Vlak voor de camping stuurt de Navi ons door het dorpje Orcet. Smalle straatjes en haakse bochten zijn het resultaat. Maar we komen er zonder schade uit. Op de camping is plaats genoeg.

De campingbaas (een Nederlander) vraagt om de wensen voor elektriciteit en satellietontvangst.We besluiten er 2 nachten te blijven.Een mooie plek afgebakend met hoge coniferen maar zonder hinderlijke bomen voor de schotel is het resultaat. Na het eten het elektrisch kacheltje bijgezet want het koelt flink af deze nacht.
ZO:Om 9.00 brood gehaald bij de ingang (bakker komt aan de deur). Lekker uitgeslapen en daarna een klein wasje en verder wandelen en lekk er in de zon. Het is tenslotte een zondag dus een rustdag.

MA: Om half tien vertrokken voor een rit voornamelijk over de A75. Weliswaar tolvrij maar met veel hellingen en dalingen van 6 tot 7,5 procent. Het is koud op het Centraal Massive.  De temperatuur daalt tot 0gr en er zit om 11.30u nog rijp op de bomen.
Om 14.30 komen we aan op de camping en eten 's avonds een pizza.

DI: Geen reisdag. In principe rijden we geen 2 of meer dagen achter elkaar. We gaan de omgeving wat bezichtigen. Het weer is hier goed, in tegenstelling tot Noord-oost Spanje. We wachten af wat het weer in Spanje gaat doen. Van in de regen te staan krijg je een slecht humeur.

WO: een prachtige dag. Volgens ons radiografisch meteo-systeem regent het in de regio Barcelona.  Dit wordt bevestigd door mede-reizigers die op internet gekeken hebben. 's Morgens naar Gruissan gereden. Dit ligt aan de kust en is een vissershaventje. De rit gaat door een moerassig gebied doorsneden door kanalen en voet en fietspaden. Gruissan is een leuk plaatsje en het was markt. Wat groenten en bij een Vietnamees een kant en klaar vleesgerecht gekocht. "s Middags in de zon gezeten en jawel het was 'korte broeken' weer. Morgen vertrekken we naar Spanje. Voor de 'weer zekerheid'  besluiten we de Costa Brava over te slaan en koers te zetten naar de Costa Dorada.

Week 2: 15 - 21 april

De overnachtings locaties:

Campings en plaats

Camping 4:camping Park Playa Bara, Roda de Bara

Gereden route

Etappe 4: aantal km 330,Narbonne, Perpignan, Gerona, Barcelona, Comuruga, Roda de Barra

Verslag

DO: Naar Spanje via de tolweg. De route langs Barcelona is zeer druk. Spaanse vrachtautochauffeurs rijden als waanzinnigen en passeren je links en rechts.

De camping Park Playa Bara is een openbaring. Palmbomen en Romeinse attributen bepalen het beeld. We gaan het nog verder bezichtigen. Een mooi plekje gevonden zowel in de zon als in de schaduw. Enn.... satellietontvangst. Voor het eerst de luifel opgezet, we blijven hier tenminste een week. Het weer beloofd weer Spaans te worden.

Max, onze cocker is nu ook gewend aan het "nomadenbestaan", slaapt in de auto en gedraagt zich in de caravan 'voorbeeldig'.

's Avonds paella gehaald, een  hete braadpan achter op de bagagedrager van de fiets. Heerlijk met mosselen en kreeftgarnalen, en een flesje witte wijn er bij. Een prima 1e avond in Spanje.

VR: De camping wat nader bekeken. In één woord GEWELDIG. Prachtig en zeer schoon sanitair. Een prachtig zwembad, amphitheater en gewoon als een park aangelegd. De zee is via de achteruitgang bereikbaar en heeft een mooi strand.

MA: voor het eerst een beetje Spaanse dag. De temperatuur loopt op naar 21gr dus de korte broek kan weer aan. Vis voor 's avonds gehaald en een strandwandeling gemaakt.

DI: lekker in de zon gezeten en 's avonds voor het eerst buiten gegeten. .... Toch een beetje verbrand.

WO: We zijn 14 dagen onderweg dus tijd voor de eerste 2 trommels was. Voor de rest van de dag geluierd en in de zon gezeten.
Op de campings tot nu toe treffen we voornamelijk pensionades aan. Of mensen die terug komen van 'overwintering, of de lente of zelfs de zomer gaat doorbrengen in Spanje. Hierbij is 6 maanden verblijf in Spanje geen uitzondering. We spreken ook verscheidene Nederlanders die eerder de tocht die wij van plan zijn, gemaakt hebben. Velen zijn 'linksom' gegaan, dus eerst Noord-Spanje en Portugal. Allen geven aan dat als ze het weer doen ze ook (net als wij) 'rechtsom' zouden doen.

Week 3: 22 - 28 april

De overnachtings locaties:

Camping 4: camping Park Playa Bara, Roda de Bara, Costa Daurada, Camping 5: camping Kiki Park, Oliva, Costalzahar (Valencia)

Gereden route

Etappe 5: aantal km 420 (totaal nu op 2019) Roda de Barra, Tarragona, Castello de la Plana, Valencia, Cullera, Oliva

Verslag

DO: Voor het eerst sinds onze vertrekdag op 8 april weer een bewolkte dag. Maar het is droog. We besluiten een bezoek te brengen aan Taragona. Het is 44 jaar geleden dat we hier zijn geweest. De herinneringen zijn vervaagd. Op de terugweg naar Comaruga gereden en inderdaad camping Sant Salvador bestaat nog steeds. Hier hebben we in eind jaren zestig eerst met vrienden en daarna met Elly en Ben gekampeerd. De camping heeft voor de huidige normen wel erg kleine plaatsen. De kust is er ook volgebouwd, maar de afstand van de camping tot aan zee is gebleven.



Als we weer op de camping aankomen begint het te regenen. Niet veel, maar voldoende om het stof wat meer aan de grond te binden.

VR: Het wordt een regendag. We zijn nu 14 dagen onderweg en we besluiten om de was te doen zodat we weer 'schoon' vertrekken naar de volgende bestemming. Dit is geen probleem met de moderne wasmachines en drogers op camping Park Playa Bara.

ZA: De dag begint hoopvol met een lekker zonnetje. We gaan luieren vandaag. Ik maak nog een lange strandwandeling met Max en ga daarna de zon in.


Op zondag vertrekken we naar camping Kiko Park in Oliva. Volgens ons meteosysteempje en Weer-Online is daar het weer beter.

De camping wordt ons door verscheidene mede kampeerders aanbevolen. Het merendeel van de medekampeerders zijn Nederlanders en Duitsers. In het algemeen blijven deze voor een paar maanden hier of zijn op de terugweg vanuit zuid-Spanje als 'overwinteraars'. Zo gaat het blijkbaar met 'pensionades'. 's Avonds wordt er niet gekookt maar nog een keer de overheerlijke paella gehaald. De gloeiend hete platte pan afgedekt met aluminiumfolie gaat achterop de fiets zodat we de paella heet bij de caravan kunnen eten.

ZO: Vertrek naar Oliva. Eerst afrekenen. Wat een pensionades voordeel: €11,30 all-in per nacht voor zo'n camping. Daar kan ACSIcard en Campingcheque niet tegen aan. We worden uitgezwaaid door Nederlanders en Duitsers. Na 10 dagen krijg je toch een aardig contact met leeftijd- en lotgenoten. Een stel kijkt bewonderend naar het comfort dat een mover geeft bij het vanaf de kampeerplaats manoeuvreren en aankoppelen. Hij besluit om nog in Spanje een mover te kopen.
We rijden over de A7 en N340 en mijden de tolweg. Daar waar de A7 klaar is ligt hij nagenoeg naast de AP7 de tolweg. Toch een beetje vreemd. Het is zondag en nogal stil op de weg. Tot aan Castelleo de la Plana loopt de weg door stille stadjes en dorpen. Het gebied is heuvelachtig en in het algemeen bepland met olijfbomen. Veel huizen en hotels langs de weg zijn vervallen en verlaten. In de verte zien we aan de kust nieuwbouw, het is een schril contrast.
Na Castelleo worden de olijfbomen vervangen door sinasappelbomen en zien de huizen er welvarend uit. Direct na Valencia rijden we door een moerasachtig gebied. De weg is slecht en wordt vervangen door een weg op palen, waarschijnlijk om verzakkingen tegen te gaan.

De 1e aanblik van de camping doet niet denken aan Cat 1a en de 8,9 in de ANWB gids. De standaardplekken zijn toch erg krap voor onze mobiele bungalow. De comfortplekken zijn stukken groter en mooi vlak. We besluiten dit te doen voor €19,50 per nacht, tenslotte hadden we op Park Playa Bara een voordeeltje. Het merendeel van de comfortplekken wordt gebruikt door overwinteraars. Dit deel van der camping is er geheel voor ingericht. Zelfs het toiletgebouw kan verwarmd worden en naast een verwarmd buitenbad is er ook een binnenbad en een welnesscentrre.
Er is weinig schaduw we staan dus pal in de zon. Zonder belemmering te hebben van hoge bomen is er snel satellietcontact en zie ik Feijenoord de 1e wedstrijd om de beker verliezen. Zo heeft ieder nadeel ook voordeel. 

Kort na het opzetten van de luifel ruikt Joke kattenpoep. Dat is niet fris. We besluiten op maandag naar een andere camping te gaan of een andere plek op dezelfde camping.

MA: Stralend weer, dit is zoals we dat kennen in Spanje. Aangezien de camping pal aan zee ligt gaan we eerst kijken naar een andere plek op deze camping. In hetzelfde laantje is verder nog enkele plaatsen vrij. Volgens de receptie zijn deze ook niet gereserveerd, dus we gaan verkassen. Tafel en stoelen versjouwen en de caravan rijden we met de luifel er nog aan, op de mover naar de nieuwe plaats. Dan krijgen we de bevestiging van buren dat de oude plaats gebruikt wordt voor samenkomst van katten nadat die door een vorige kampeerder zijn gevoerd.

DI: Weer stralend weer, het wordt 28gr dus ligbedden uit de caravan, zonnebrand op en heerlijk in de zon. De airco in de caravan maakt overuren. Van buiten naar binnen gaan is steeds een verademing. Het blijft lekker koel in de caravan.

WO: Een tripje naar Benidorm via Denia. De rit valt tegen, het is langer dan op de kaart leek en daarnaast is de RN 322 erg druk. Het duurt zo'n 2 uur. De skyline van Benidorm is indrukwekkend. In Benidorm is er geen parkeerplaats meer te krijgen en we besluiten via de tolweg terug te rijden, Overal zien we op de zuidhellingen de 'urbanisaties', kleine nieuwe dorpjes in gebruik door buitenlanders.
In 50 minuren zijn we weer in Oliva en doen boodschappen bij de Consum. Ze hebben er verse vis en we nemen 2 zalmmoten die we 's avonds op de gril leggen.  Een lekkere maaltijd is ons deel. We zijn nu drie weken onderweg. Dit leven went snel. Joke heeft nog wat moeite met de vele verplaatsingen. Ben ik dan toch een nazaat van Petalo?


 

Week 4: 29 april - 5 mei

De overnachtings locaties:

Campings en plaats

Camping 5: camping Kiki Park, Oliva, Costa Alzahar (Valencia), Camping 6: camping Caravaning La Manga, La Manga Costa Calida, Camping 7: camping Complejo Turistico Los Escullos, San José

Gereden route</6>

Etappe 6: aantal km 238, Oliva, Alicante, San Pedro del Pinatar, La Manga
Etappe 7: aantal km 210 (totaal tot nu toe 2413km), La Manga, Cartagena, Mazarron, Aqullas, Los Gallardos, Nijar, San José

Verslag

DO: Prachtig weer dus lekker in de zon

VR: Eerst met de fiets naar de markt in Oliva. Wat zijn Spaanse markten toch kleurrijk. 's Middags een terrasje, wijntje biertje en de zon. Kortom leven als god in Spanje.

ZA: 's Morgens een strandwandeling met Max. 's Middags betrekt de lucht en gaat het regenen. Tegen de avond stopt het eerst en daarna regent het opnieuw. Aangezien we op zondag willen vertrekken naar La Manga halen we de luifel eraf. Deze gaat nat de zak in. Het is 1 mei en dat is een feestdag in Spanje. Het onweert 's avonds en als klap op de vuurpijl wordt er tegen tienen ook nog vuurwerk afgestoken. Max heeft het niet meer en krabt zijn ligkleedje tot een holletje.



ZO: Vertrek naar La Manga. We nemen de tolweg daar we geen goede ervaring hebben met de Route National naar Benidorm, namelijk bochtig en files in nagenoeg elke plaats. Tot aan Alicante rijden we door een bergachtig gebied met op de zuidhellingen de huizen van de pensionades.
We passeren Alicante aan de westkant. De stad ligt langwerpig langs de kust met leuke skyline.
Daarna gaat de route door een verlaten gebied. Hier en daar wat olijfbomen op lage heuvels. De met stenen afgepaalde percelen liggen er braak bij.
Dit veranderd ter hoogte van San Pedro del Pinatar. De omgeving wordt glooiend met sinasappel-boomgaarden en meer en meer akkers waar groenten op verbouwd worden. Veelal onder plastic tunnels. Verder langs het Mar Menor -een enorme binnenzee- liggen talloze urbanisaties met huizen in dezelfde stijl met daar tussen in de golfterreinen. Dus is duidelijk een overwinteringsgebied voor de gegoede pensionades. En... er wordt nog steeds gebouwd.



Aangekomen op de CC camping krijgen we een grote plaats dichtbij zee en het restaurant toegewezen. Met de auto de caravan via een 15cm hoge stoeprand op zijn plaats gezet. De zon schijnt volop en het is warm. We blijven hier maar een paar dagen, maar toch maar voor de schaduw de luifel opgezet. Wat is het toch een genot op bij deze temperatuur (28gr) airco in de caravan te hebben.


MA: Het is wat bewolkt dus een mooie gelegenheid om Cartagena te bezoeken. Een stad met historie vanuit de oudheid. Grieken, Romeinen, Pheniciërs en  Carthagen moeten de geheel omsloten haven gebruikt hebben. Nu is het een stad met allure gezien de gebouwen in de binnenstad en een belangrijke haven van de Spaanse marine.

Op de terugweg doen we inkopen. We zijn maar net op de camping aangekomen als de lucht inktzwart wordt en een forse onweersbui over ons neerdaalt.
's Avonds zien we op RTL4 het weerbericht met daarin het bericht dat in Alicante (150km naar het noorden) in dezelfde bui een laag hagel gevallen is.

DI: het is droog en zonnig maar het waait erg hard. Het Mar Menor is veranderd in een kolkende zee. Op de camping zijn blijkbaar windsurf veteranen, want we zien ze in wetsuit en met zeil en plank voorbij komen.

Het is bijna 2 weken geleden dat we de was gedaan hebben, dus het wordt weer tijd. We hoeven het op deze camping niet zelf te doen. Om 9.30u de was afgegeven en om 13.00u was deze klaar.

De luifel staat te klapperen. Daar we morgen vertrekken halen we de luifel er vast maar af. Je kan namelijk niet weten of de wind nog verder aanwakkert.


Naar het strand wordt vandaag niet dus we gaan La Manga bezoeken. Dit toeristenoord ligt aan de overkant van het Mar Minor en werd door de beheerder van Kiko-Park afgeschilderd als een nieuw 'Benidorm'. We zijn dus benieuwd.


De bebouwing is zeer gevarieerd. Het lijkt wel of de architecten de opdracht hadden om steeds een ander dorpje te ontwerpen. Andere bouwstijl en andere kleuren. Het geheel doet 'oosters' aan.

WO: Max is jarig en is 10 jaar geworden. Hij wordt eens lekker verwend met naast zijn brokken ook enige plakjes kipfilee.

We vertrekken richting Almeria. Gezien het bergachtige en bochtige traject via de RN nemen we de tolweg AP-7 en daarna de tolvrije A-7.
Het is een woest en bergachtig gebied doorsneden door dalen waarin onder plastic groenten worden geteeld. Honderden hm2 zijn bedekt met plastic. Onderweg zien we plukkers die met bussen zijn aangevoerd. Echt een ander Spanje dan tot nu toe.

De camping ligt in een natuurgebied in een prachtige landschap maar wel afgelegen. Tot onze verrassing zijn er veel Nederlanders. Zelfs gezinnen met kinderen die met het vliegtuig zijn  gekomen en hier een huisje of tent hebben gehuurd.
 

Week 5: 6 mei - 12 mei

De overnachtings locaties

Campings en plaats

Camping 7: Complejo Turistico Los Escullos, San José (Costa Almeria)
Camping 8: Complejo Turistico Cabopino, Marbella
Camping 9: Playa las Dunas, El Puerto de Santa Maria (vlakbij Cadiz) Costa del Luz

Gereden route

Etappe 8: aantal kilomters300 (totaal tot nu toe 2713), Almeria, Motril, Malaga, Marbella
Etappe 9: aantal km 219 (totaal tot nu toe 2932), Marbella, Estepona, Algeciras, Cadiz, El Puerto de Santa Maria

Verslag

DO: De camping bevat meerdere terrassen met afgebakende plaatsen. Het merendeel van de plaatsen heeft zonnewering. Een op hoge palen en dwarsliggers geplaatst kunststofdoek die het zonlicht gefilterd doorlaat. Het laat zich raden hoe heet het in de zomer hier kan zijn.
De plaatsen zijn plm 75m2 groot. Voor het eerst hebben we goed moeten zoeken naar een geschikte plek voor onze 7,6 m lange mobiele bungalow.


Er is een mooi (verwarmd) zwembad met jetstreams wat (nog) niet erg druk bezocht wordt. Het water is goed van temperatuur dus heerlijk om in te zwemmen.

De kust bestaat uit rotsen doorsneden met kleine baaien met zandstrandjes. De wind en het water hebben grillige patronen uitgesleten.
De huizen aan de kust zijn vierkant van vorm, wit gekalkt en hebben van die uitstekende balken zoals ook in Marokko en Tunesië. 


's Avonds gekeken naar de finale van de beker tussen Feyenoord en Ajax. Door het vroege doelpunt van Ajax is er niet veel meer aan. In de pauze 2 pizza;s gehaald.

VR: Uitstapje naar San José een klein haven plaatsje met toch veel witte vakantie woningen. Meestal vierkant met bogen op de veranda en uitstekende balken. Daarna naar Capo de Bata een klif met daarop een vuurtoren die via een steile en smalle bergweg te bereiken is. Bij tegenliggers moeten beide een verbreding opzoeken om elkaar te passeren. Hier ligt ook een langgerekt strand wat vandaag maar beperkt bezocht wordt.


's Middag's met Max naar zee. We vinden een zeer privaat plekje op een rotsplateau. Het is er goed toeven met een lekker windje. Ook Max heeft het naar zijn zin.
Na vieren gaat het hard waaien aan en gaan we terug. De lucht is kraakhelder en het is 22gr, maar de hele avond waait het flink.


ZO: ondanks de mindere weersverwachting voor Marbella vertrekken we. We zijn omringd door wat jongelui die een weekend op de camping doorbrengen. Een van de stelletjes laat regelmatig de motor van zijn Peugeot diesel lopen. Niet erg bevorderlijk zowel voor wat betreft geluid als de stank. Joke heeft het met ze gehad.
De rit naar Marbella verloopt goed. Het eerste deel bestaat uit een snelweg op de zuidflanken van de Sierra Nevada. Almeria ligt te blinken is de zon, met enorm lange stranden. De omgeving tussen Almeria en Motril wordt gekenmerkt door tuinbouw. Duizenden vierkante meters worden bedekt met plastic kassen zoals in het Westland. Echter dit op veel grotere schaal.
De A-7 is zeker niet klaar, een groot deel gaat over de oude kustweg. Een gemiddelde van 50km p/uur is hier maximaal. Na Motril worden we via borden naar de nieuwe snelweg geleid. Miep -onze Navi- protesteert met kreten als: "ga nu rechtsaf", "keren a.u.b".
Ter hoogte van Nerja begint het te regenen en rijden we kilometers in de wolken daar de snelweg op 250m hoogte ligt. De snelweg loopt langs Malaga. Wat een enorme stad met heelveel heelveel appartement gebouwen van meer dan 10 verdiepingen.


Tegen halfvier komen we op de camping aan. De zon schijnt maar het heeft er net geregend. De rode aarde is nog nat. Heel veel plekken worden ingenomen door campers en caravans van weekend vierende Spanjaarden. We vinden een voldoende grote plek op een hoek. Het terrein is niet bepaald vlak en door een camper wat omgewoeld. Om de caravan horizontaal te zetten zijn extra blokken onder de voorste steunen nodig.
's Avonds een pizza- en een spaghetti Pescadore gehaald. Morgen boodschappen doen, naar het strand en misschien naar Marbella.



MA: Het regent. We nemen het ervan en slapen uit, af en toe zingend: "zachtjes tikt de regen op mijn zolderraam, het teken van de eenzaamheid.....". Tegen elven wordt het droog. Gelukkig zakt het water snel weg. We gaan naar Marbella maar nauwelijks onderweg begint het weer te regenen. We dwalen wat met de auto door Marbella, wat een drukke stad. Wel leuke hotels en appartementgebouwen.

De omgeving van de camping is net als het gehele traject tussen Malaga en Marbella bebouwd door appartementen en 2e woningen veelal in urbanisaties. Dit doorsneden door een 4-baans weg de A-7. Het verkeer is een gekkenhuis. Opritten naar de A-7 zijn er niet echt. Het is nagenoeg staand invoegen. Gelukkig gaan de meeste auto's naar de linkerbaan.
Wandelen kan alleen langs de wegen al of niet achter de vangrail. Hiertoe ligt ook een halve meter beton.
Het strand is wel aardig maar gezien de steile weg alleen goed met de auto te doen.

We hadden gedacht (zie Intro) hier 2 à 3 weken te blijven. Maar gezien de camping, het weer en de beperkte leefruimte rondom de camping gaan we verder richting Portugal en plannen ons langer verbijf in de Algarve. We hebben een camping bij Cadiz uitgezocht. Geen Acsi- of CampingChequecamping maar een goed cijfer van de ANWB.

DI: Vanaf een uur of vier stortregent het. Tegen tienen is het droog en we gaan opbreken, Alles zit onder de spetters van roodbruine aarde, dit wordt spoelen en alles de auto in.
We rijden de A-7 richting Cadiz, het regent weer. De gehele kust tot voorbij Estepona is bebouwd met 2e huizen en dat dichtbij de vierbaans A-7. Dit is echt niet leuk meer, ondanks de soms heel leuke bouwwijze.
We komen langs Gibraltar. Een bezoek hieraan is met Max niet mogelijk. Alleen honden die rechtstreeks uit Engeland zijn daar welkom. En Max een halve dag of meer in de caravan laten kan ook weer niet.

Bij Algesiras draaien we naar het noorden en verlaten we het Middenlandse Zee gebied, De huizen en het landschap zijn anders. We rijden op de kustweg en zien achter ons Gibraltar liggen, een enorme puist die vanuit zee oprijst. We rijden verder omhoog en op 350m zitten we midden in een dikke regenwolk. Als we de daling inzetten breekt de bewolking en zien we de branding van de Atlantische Oceaan. Het landschap wordt meer en meer brede valleien en in de richting van Cadiz zelfs vlak. We zien kuddes stieren lopen die voor de stierenvechten gebruikt worden. Van veeteelt wordt het meer en meer agrarisch en de richting Jerez zien we de druiven waarvan de sherry wordt gemaakt.

Miep -onze navi- leidt ons om Cadiz heen naar El Puerto de Santa Maria. Wat een mooie plaatsnaam. Vertrok vanaf hier Colombus niet naar America? Toch eens nakijken.
Vervolgens gaat het -volgens Miep- dwars door het plaatsje tot we ons vast rijden op de markt. Dan maar een stukje terug, en ja hoor nu via de boulevard naar de camping. De camping heeft mooie en grote plaatsen en we kiezen voor een plekje in de zon en niet in het bos.

WO: De dag start stralend en de hele dag blijft dat zo. Alleen waait het wat. We gaan tevoet naar El Puerto de Santa Maria via de wandelpromenade. Er gaat een boot naar Cadiz maar de vraag is of Max mee mag. Aangekomen bij de haven blijkt dat er geen honden mee mogen. Helaas. We lopen terug en gaan wat drinken en bestellen er tapas bij.
Ook op deze camping ontmoeten we leuke Nederlanders, nu uit Groningen en Oosterhout.

 

Week 6: 13 mei - 19 mei

De overnachtings locaties deze week

Campings en plaats

Camping 9: Playa las Dunas, El Puerto de Santa Maria (vlakbij Cadiz) Costa del la Luz,Camping 10:Giralda, Isla Cristina, Costa del la Luz, Camping 11: Turiscampo, Lagos, Algarve, Portugal

Etappe 10: aantal km 249, El Puerto de Santa Maria, Jerez de la Frontera, Sevilla, Huelva, Isla Cristina
Etappe 11: aantal km 159, Isla Cristina, Ayamonte, Faro, Portimao, Lagos

Verslag

DO: Bezoek aan Jerez de La Frontera, de hoofdzetel van de sherry bedrijven. Maar dat niet alleen. Het is een op en top Spaanse stad met mooie gebouwen, straten omzoomd met sinasappelbomen en oude kerken. Maar ook erg druk.


VR: We zijn een beetje uitgekeken in de directe omgeving. Joke heeft geen zin meer in het bezoeken van drukke steden. En met Max is het niet bepaald fijn om in de drukte te lopen. Ik had nog graag naar Cadiz gegaan.
Dus maar op weg naar Portugal. Op de camping aan de Algarve willen we langer blijven, reden om een fijne plaats te hebben. Gisteren was het Hemelvaartsdag, dus veel Spanjaarden en Portugezen zullen een lang weekend nemen. Dus ook de beste plekken op de campings innemen. We moeten dus niet eerder dan zondagmiddag aan in de Algarve aankomen.
We gaan een een tussenstop te maken net voor de grens met Portugal in Isla Cristina. Een camping direct aan zee en naar verluid bij een leuk plaatsje.
Miep - onze navi- dirigeert ons naar de snelweg naar Sevilla en gaan dus met een grote bocht richting Huelva. Dit wegens de delta van de Quadalquivir.
Het landschap rondom Jerez de la Frontera is heuvelachting en wordt gebruikt voor wijn- en akkerbouw. Na Lebrija wordt het vlak en doorsneden door riviertjes. Zo blijft het ook rondom Sevilla.
Ja, het klinkt gek maar in Sevilla kunnen zeeschepen aanleggen! De rivier Quadalquivir is heel erg breed en mondt bij Sanlucar de Barrameda uit in de Atlantische Oceaan. Het gaat dan ook in hectisch verkeer over een hele hoge brug over de rivier Quadalquivir. De hoge reling verhinderd dat er foto's gemaakt worden van de stad.
Halverwege Sevilla en Huelva veranderd het landschap van vlak naar heuvelachtig, en gaat het van landbouw over in olijfboomgaarden.
De camping ligt in een bos 150 meter van het strand en er staan voor 50% Nederlanders. Het merendeel vriendelijk behalve een 'forse vrouw' die vindt dat we te dicht bij de 'erfafscheiding' staan. We ontmoeten hier een stel dat we eerder op de camping in Marbella spraken. Het is alsof we familie zijn.



ZO: Het wordt warm vandaag. 's Morgens tevoet naar Isla Cristina via een wandelpad in het bos. Bij de hotel- en appartementenwijk ligt een leuke boulevard. Hier koffie gedronken en via het strand terug naar de camping. 's Middags in de schaduw zitten lezen. De gehele volgende week beloofd warm te worden. Op maandag gaan we naar Lagos.


MA: Vertrek naar de Algarve in Portugal. Wat heet, we zijn nu 20km van de grens.
We nemen afscheid van onze buren en wensen elkaar tot ziens.
Miep -onze navi- geeft aan dat we door Isla Cristina naar de snelweg kunnen rijden. Maar al op de 2e rotonde worden we door een agent gemaand rechtsaf in plaats van rechtdoor te gaan.

Er trekt een stoet door het stadje met wagens en paarden met daarop volwassenen en kinderen in de traditionele klederdracht.
Via de buitenwijk hopen we de uitvalsweg te bereiken. Echter daar aangekomen trekt de stoet daar al voorbij.
Door smalle straten met aan beide zijden geparkeerde auto's van de kijkers, proberen we een rotonde te vinden waar we met de 13 meter lange combinatie zonder schade achter de stoet kunnen aansluiten.
De hoop dat de stoet direct buiten het stadje zal worden ontbonden blijkt niet juist. De stoet gaat naar het volgende dorp. Na een uur grijpt dan eindelijk de politie in door beurtelings de andere weghelft af te sluiten zodat we langs het resterende deel van de stoet kunnen rijden.


Via een 4-baans snelweg bereiken we na 120km Lagos en de camping. Deze ziet er prima uit met afgebakende en ook schaduwrijke plaatsen.
We nemen een schaduwrijke aangezien het warm gaat worden en we hier 2 à 3 weken willen blijven. Vlakbij het zwembad, de uitgang (Max buiten uitlaten) en het winkeltje.
De reserveschotel is nu nodig omdat de TravelSat Ufo op het dak tegen de bomen aankijkt. 'Avonds de auto gewassen, deze zag er na de regen op weg naar Marbella en het stof van Isla Cristina niet meer uit.

DI: Boodschappen gedaan in bij Intermarché in Lagos. Naast wijn en bier ook verse zalm voor ´s avonds op de grill.
's Middags naar het zwembad en 's avonds de zalm gegrild, heerlijk met aardappelsalade en een Vinho Verde.

WO: Onze 14-daagse wasdag en 's middags naar het zwembad.

Week 7: 20 mei - 26 mei

De overnachtings locatie(s) deze week:

Campings en plaats:

Camping 11: Turiscampo, Lagos / Luz, Algarve, Portugal

<Verslag

DO: De camping is terrasvormig en als een park aangelegd. Boven is het nieuwe gedeelte en is er weinig schaduw. Wij staan beneden vlak bij het zwembad, de winkel en de uitgang. De sanitairruimtes zijn schoon maar een beetje belegen, behoudens ruimte bij het zwembad. Deze is werkelijk prachtig en doet niet onder voor de badkamers in een goed hotel. Het geheel is ingericht om echt te kunnen overwinteren.
Het strand ligt 2,5km van de camping in het badplaatsje Luz. Het is een mooie baai omzoomt door rotsen en een kaap. Echter voor honden is het verboden op het strand. Hier moeten we nog wat op zien te vinden want Max vindt het ook heerlijk in het water.
 's Middags zonnen we bij het zwembad.

<
 

VR: een tochtje naar de uiterste zuidwestkust van Europa: Cabo Sao Vicente. Het landschap oogt als het einde van de wereld en de rotsen zijn heel erg ruig met grote hoogte ten opzichte van de zee. De Atlantische Oceaan beukt hier op de kust, werkelijk indrukwekkend.

VR: Joke gaat naar de kapper. Ik ga onderwijl samen met Max op zoek naar een strandje waar honden mogen komen. Deze zouden vlakbij het Cascade Resort in Lagos moeten liggen. Hierbij ligt ook een uitkijkpunt bij grotten en piepkleine eilandjes, of beter rotspunten in zee.
Ik vind één van de strandjes die alleen bereikbaar zijn via een lange trap en bij eb. Ook hier is het uitzicht fenomenaal.
Om 12.00u plaatselijke tijd (ja, in Portugal moet de klok één uur terug) Joke weer opgehaald bij de kapper. Haar haar zit prima.



 

ZA: Er zitten wat schapenwolkjes in de lucht. Komt er ander weer? Het is 's morgens nog niet zo warm dus een goed moment om de auto van binnen schoon te maken. Na 6 weken en meer dan 3.300km is deze erg stoffig en de achterbank zit vol met haren van Max. De in Spanje gekochte kleine stofzuiger (op 230v) doet zijn werk prima.
s'Avonds naar de EuroLeaque finale gekeken tussen Inter en Bayern. Jammer, ik had van Gaal, van Bommel en Robben dit wel gegund.

MA: Naar het strand Praia da Luz. Max onze Engelse Cocker Spaniel gedraagt zich als Duitsers op het strand van Cadzand of Dishoek. Hij graaft zich in.

DI: het weer heeft een dipje. Op maandagavond verschenen er donkere wolken. Toch maar snel de luifel mopgezet. En ja hoor, 's nachts een buitje. Vandaag bewolking met opklaringen en meer wind.

WO: Uitstapje naar Portimao en het Praia de Rocha. Naast Albufeira het drukste toeristische gebied van de Algarve. Ook hier hoogbouw direct aan het strand. Direct maar wel ongeveer 50 meter boven het strand. Prachtig aangelegd, dat wel. Naast het strand is de gigantische haven een trekpleister. Een haven met vakantiewoningen (villa's) voor de happy few.
We eten in een van de restaurantjes die uitkijken op het strand. Het worden gamba's voor Joke en sardines (dubbele portie) voor mij.


   

Week 8: 27 mei - 2 juni

De overnachtings locatie(s) deze week:

Campings en plaats

Camping 11: Turiscampo, Lagos / Luz, Algarve, Portugal, camping 12: Orbitur Guincho, Cascais, Portugal
  <

Gereden route

Etappe 12: Lagos, Alfambra, Odeceixe, Cercal, Sines, Lissabon, Cascais

Verslag

DO: Woensdagavond toch maar gekozen voor een andere plaats. Met het dipje in het weer met 20 tot 24 graden maar veel wind, zitten we in de namiddag en avond in een frisse schaduw.
Nu zitten we op een zonnige plek waar we het de komende 1,5 week wel uithouden. 

VR / ZA / ZO / MA: Deze dagen doen we niets spannends. Was het eerst fris voor Algarve begrippen, nu is het warm.  32 tot 35 graden en geen zuchtje wind. Dus echt actief zijn we niet.

Waarom zijn we nu verkast? De airco in de caravan draait nu echt overuren. De buitenthermometer onder de luifel geeft 37,9 aan, binnen 28,2
Laat ontbijten  dan een paar uurtjes naar het strand, weer wat eten en in veel en veel in de schaduw. Vervolgens boodschappen doen waaronder vis en wijn voor het avondeten en een paar uurtjes bij het zwembad. Kortom "normale dagen" voor een vakantie in zuid Portugal.

DI: Het is echt warm, Max maken we een paar keer per dag nat. Maar hij heeft het niet met deze warmte. We besluiten op woensdag te vertrekken naar Cascais. Een paar dagen eerder dan de planning. Maar tja, zonder een plan kun je ook niet afwijken hiervan.

WO: 's Morgens nemen we afscheid van Corrie/Koos en Jannie/Jan. Weer leuke mensen ontmoet waarmee je gezellig kunt samenzijn.
We nemen de westelijke route vanuit Lagos naar Lissabon. Op de kaart lijkt deze vergelijkbaar met de A2 en de IP1 (de tolweg) en loopt wat meer langs de kust en dus niet zo warm als in het binnenland.
Kort na vertrek betrekt de lucht en daalt de temperatuur naar 23 à 25 graden. Prima reisweer toch?. Echter na een 10-tal km houdt de snelweg op en gaat het over een 2-baans weg met heel, heel veel bochten. Het landschap is erg bergachtig en bebost. Na Alfambra rijden we over een hoogvlakte met vooral akkerbouw. Het schiet met al die bochten niet echt op, zowel Joke als ik krijgen een beetje de pee in.

Sines is een enorm industriegebied met stinkende olieraffinaderijen. Ik ging er van uit dat Setubal de 'oliestad' van Portugal was, maar Sines kent blijkbaar ook een diepe baai waar grote olietankers kunnen aanleggen.
Na Sines rijden we 50 kilometers door met kurkeiken beboste heuvels. Hier wordt je ook niet vrolijk van. Door het ontdoen van de bast lijkt het wel of deze bomen in hun blootje staan. Dan kun je toch beter op het strand liggen, toch?
Direct na Setubal gaat het landschap over in wijnbouw en vlak voor de brug over de Taag is het weer veeteelt. Honderden -waarschijnlijk- varkensstallen bepalen het beeld.

Het is druk bij de 16 tolpoorten van de hoge Taagbrug. Joke heeft het er niet meer op als daarna het verkeer zich samenperst in de 3 rijstroken van de brug. Gelukkig is het nog geen spitsuur en rijden we al snel via de A5 naar Cascais. Niet erg druk maar niettemin worden we regelmatig rechts over uitvoegstroken ingehaald of neemt men de afslag door direct voor ons van de 3e rijbaan naar de afslag te rijden. Ik voel mij weer in het verkeer in 2001.



De camping Guincho - ja, vlak bij het beroemde -surf-  Guincho strand heeft nieuwe receptie, restaurant, zwembad en sanitairgebouwen gekregen. Al is alles w.o. het zwembad nog niet klaar. De afgebakende caravan plaatsen zijn nagenoeg allen bezet. Een georganiseerde ACSI camping tour is aanwezig en heeft nagenoeg alle mooie caravanplekken ingenomen.
We zetten de caravan met de mover tussen de bomen in het bos. Het kan krek. Zo hebben we nog nooit gestaan, maar is het maar voor een paar nachten.

Met ons verblijf in de Algarve hadden we het verste punt ten opzichte van Tilburg bereikt. Nu kunnen we zeggen dat we op de terugweg zijn. Met elke etappe komen we dichter bij Nederland. (Zie ook het schema door op het landkaartje op de hoofdpagina te klikken) Voor Joke was het ver genoeg.

Morgen gaan we terug naar ons stekje in 2001 en weer even 'Cascais' snuiven.

Week 9: 3 juni - 9 juni

De overnachtings locatie(s) deze week

Campings en plaats

Camping 12: Orbitur Guincho, Cascais, Portugal, Camping 13: Vale Paraiso, Nazaré, Portugal, Camping 14: Orbitur Rio Alto, Estela (nabij Povoa de Varzim), Portugal, Camping 15: As Cancelas, Santiago de Compostela, Spanje

Gereden route

Etappe 13: Cascais, Estoril, Amadora, Loures, Torres Vedras, Obidos, Nazaré, Etappe 14: Nazaré, Patalas, Leiria, Aveiro, Porto, Estela, Etappe 15: Estela, Esposende, Viana do Castello, Vigo, Pontevedra, Santiago de Compostela

Verslag

DO: Naar Cascais om weer de sfeer van 2001 op te snuiven, We rijden via de kustweg (Praia Guincho) naar Cascais. Het is druk want de regio Lissabon heeft een vrije dag wegens de beschermheilige Santa  Jorge. Ondanks de wind zijn velen op het fietspad langs de kustweg aan het joggen, skeeleren en fietsen. Op het strand waait het hard en de voor ons zo bekende wolkenband bepaald de horizon.


Eerst langs het appartement, het deel waarop het penthouse staat is opnieuw geschilderd. Voor de rest ziet alles er nog uit als in 2001.
Alle winkeltjes zoals de dierenwinkel, de kapper en de VIP supermarkt zijn er nog.
 

Dan naar de uitspanning aan de kust bovenop de rotsen. Joke ging hier veel naar toe om met kennissen thee te drinken. Alle parkeerplaatsen langs de kust waren vol, dus laten we de auto op de parkeerplaats bij het appartement staan en lopen het stukje.
De restaurantjes hebben andere uitbaters en het theehuis is een sushibar geworden. We nemen ook sushi en een wijntje en biertje.



Dan naar het centrum van Cascais waar we de auto in de parkeergarage bij het station zetten. Het is warm en de kleine keisteentjes zijn glad. We gaan naar 'ons pleintje' waar we opdringerig door de obers aan tafel gepraat worden. Het pleintje is anders ingericht, strak en naar ons gevoel niet meer zo gezellig. We negeren de opdringerige obers en zoeken een rustig plekje. Het gaat duidelijk minder met de horeca in Cascais. De wat chique restaurants hebben plaats gemaakt voor de Chinees en Thais. Wat ons betreft hoeft Cascais niet meer.
Het koelt af aan de kust en de wind steekt wat op. De bomen op de camping zijn door de niet aflatende wind vreemd gevormd.
Ons meteo systeempje heeft ook weer contact met de centrale in Frankfurt. Volgens de beschrijving goede ontvangst tot 1.600 km van Frankfurt en bij goede omstandigheden tot een straal van 2.000 km van Frankfurt. Nou, het apparaat maakt het meer dan waar.



's Avonds eten we in het restaurantje waar we in 2001 nagenoeg elke zaterdagavond kwamen. Het ligt tot onze verrassing op nog geen 5 minuten lopen van de camping, dus niet meer met een fles wijn op met auto terug.
 
VR: Vertrek naar Nazaré via de snelweg. De voor mij zo bekende A5 naar Lissabon, nu niet in de spits dus rustig rijden. Dan voor Lissabon afbuigen naar het noorden.
Het landschap is bergachtig met diepe dalen met veelal dorpen met hoge 'woonkazernes', naar verwachting voor de forenzen uit Lissabon. Na zo'n 50km wordt het landschap glooiend als de Eifel of Toscane. Met de dorpjes bovenop de heuvels, zoals Obidos.



De camping ligt in een bos met hoge dennenbomen en heeft een afschrikwekkende afdaling. We vinden een plekje meer naar boven vlakbij het zwembad.
 


ZA: We gaan naar Nazaré. De temperatuur is goed zo'n 24gr, maar er is meer bewolking en wind van zee. Hier van de Atlantische Oceaan.
Nazaré ligt aan een grote baai geflankeerd met een hoge rots, met daarop het oorspronkelijke kleine dorpje met een kerkje. De oceaan rolt hier bulderend op de kust.
Der plaats staat bekend om zijn vissers en veel van de vrouwen dragen nog de traditionele klederdracht.



's Avonds wil ik de oefenwedstrijd van Oranje zien. Dan blijkt echter dat deze al gespeeld is. Resteert de samenvatting met de 6:1 en de uitval van Robben. Jammer.

ZO: De dag begint met bewolking. Voor het eerst sinds weken vinden we het koud, 's morgens 17gr. We gaan naar Alcobaca, met de grootste kerk en kloosters van Portugal. We zijn niet de enigen die op deze zondag dit plaatsje bezoeken, een paar busladingen lopen voor ons uit naar het centrale plein. We moeten wachten tot de kerk leeg is van de net gehouden mis. De priester staat buiten op het bordes afscheid te nemen van gelovigen. Dat is nu klantenbinding.

Inderdaad de kerk is bijzonder groot, ik schat tenminste zo lang als een voetbalveld. Wel smal die drie beuken, maar ook indrukwekkend die rijen met hoge pilaren. En dat steen voor steen opgebouwd. Ik moet er niet aan denken om zo hoog om een wankele steiger te staan.


Op de terugweg gaan we op zoek naar de andere stranden van Nazaré. Via de wijk Sitio (op de rots) rijden we noordwaarts door het bos. De bospaden bestaan uit bijna helder wit zand. Auto's die erdoor rijden naar de vele picknick plaatsen laten een enorme stofwolk achter.

We volgen een van de bordjes met 'Praia' en via een steile afdaling staan we plots bij de oceaan. Via een lange trap gaan we naar beneden. De oceaan buldert en geeft enorme golven. Joke is er bang van en op afstand gaan we zitten in het wat grove zand. Het is heerlijk om op  een bijna verlaten strand te zitten en naar het geluid van de golven te luisteren.
De inwendige klok van Max begint zich te roeren en we gaan terug.


Op de camping worden de gereserveerde plaatsen van NKC (Nederlandse Kampeerauto Club) snel gevuld met 24 campers die een rondreis door Spanje en Portugal maken.
Het wordt frisser en volgen de meteo-sites op internet komt er ander weer met lagere temperaturen en ook regen. Dit geldt ook voor noord Portugal en Spanje.

Desondanks besluiten we om naar noord Portugal te gaan naar een camping pal aan zee en plm 30km van Braga. Als het echt gaat regenen kunnen we altijd nog wat kleine stadjes bezoeken en bij droog weer op het strand wandelen. Tegen het weekend gaat het weer verbeteren en kunnen we naar Santiago de Compostela en verder noord Spanje in. We zien wel of we gaan weg regenen.

MA: Nadat nagenoeg alle campers vertrokken zijn gaan we ook op pad. De snelweg naar het noorden gaat tot Aveiro door eindeloze bossen van dennen en eucalyptus bomen. Deze laatste hebben een nagenoeg rechte stam. Zo nu en dan wordt het landschap onderbroken door wat weilandjes en rivieren. Ten noorden van Aveiro is er veeteelt en akker/tuinbouw.
Het is druk bij Porto, we passeren Porto via de westelijke brug. Een paar wat erg oude automobilisten voegen met 50km/uur in en blijven dit ook rijden op de snelweg. Dat betekent dan stevig in de remmen en wat boze lichtsignalen.
Onze Navi stuurt ons van de snelweg via smalle weggetjes met kinderkopjes naar de camping. Tegenliggers moeten terug.
De zon schijnt volop en bij het opzetten van de luifel komen al snel de zweetdruppeltjes die na afloop afgekoeld worden met een paar lekkere 'Super Bock's'.
's Avonds lekker eten in het camping restaurant.
 

DI: Het mooie weer is zoals aangegeven op de meteo-websites voor 4 dagen voorbij. Het is bewolkt, het waait en in de namiddag begint het te regenen.
We hebben zelden een zo lange bui meegemaakt. De gehele avond en nacht regent het, en het waait met vlagen heel hard. Onze luifel staat 's nachts te klapperen. De haringen houden het niet in het inmiddels doorweekte zand. De luifel komt los en om 3 uur 's nachts besluiten we om deze eraf te halen. Het regent even niet maar waait wel. We borgen de luifel met een 6-pack bronwater en de haringkist, en proberen opnieuw in slaap te komen.

WO: Het is droog, samen vouwen we de luifel op en bergen het nat in de auto op. We hebben het even gehad en besluiten te vertrekken naar Santiago.
De rit gaat snel met af en toe wat regen. Het landschap is bergachtig met kleine dorpjes en wijnbouw. Bij Vigo loopt de oceaan in de vorm van een lange baai ver het land in. Jammer dat het bewolkt en wat mistig is anders hadden we hier prachtige foto's kunnen maken.


De vermelde 'steile toegangsweg' naar de camping blijkt een steile weg naar de plateaus op de camping te zijn. Met alle 4 de wielen spinnend en slippende koppeling bereiken we een van de bovenste plateau.

's Avonds eten we in de bij de camping horende Brasserie. We nemen een gourmet van tournedos, rosbief en kalfsbiefstuk. Zelden hebben we zo'n lekker rood vlees gegeten, geholpen door een uitstekende Rioja wijn.
Morgen bezoeken we de kathedraal in Santiago en gaan naar de 'pelgrim-mis'

Week 10: 10 juni - 16 juni

De overnachtings locatie(s) deze week:

Campings en plaats

Camping 15: As Cancelas, Santiago de Compostela, Spanje,Camping 16: Ribadesella, Ribadesella, Costa Verde, Spanje, Camping 17: Berrua, Bidart, Frankrijk, Camping 18: Camping Le Futuriste, St Georges Les Baillargeaux (nabij Poitiers)
 

Gereden route

Etappe 16: Santiago, La Coruna, Vilalba, Mondonedo, Luarca, Gijon, Ribadesella
Etappe 17: Ribadesella, Santander, Bilbao, San Sebastian, Bidart
Etappe 18: Bidart, Bordeaux, Angoulème, Poitier, St Georges Les Baillargeaux

Verslag

DO: We gaan al vroeg met de bus naar het centrum. Max blijft achter in de caravan. Van enige hitte zal hij deze dag geen last hebben want het is zwaar bewolkt en het miezert af en toe.
In de toeristische gids van Spanje staat dat het in Santiago veel kan regenen. Meer dan gemiddeld in Galicië. Hier is geen woord van overdreven wat ook goed te zien is aan de gebouwen, grauw en deels groen uitgeslagen
Een vriendelijke oude Spaanse heer gidst ons naar de juiste bushalte en daarna naar het plein met de kathedraal. Hij wijst ons op de mis die om 12.00 uur begint.

Het is al druk op het plein en we sluiten aan op de rij. Bij de deur worden we tegengehouden door een agent. We mogen er niet in met een rugzak. Deze kunnen we in bewaring geven op nummer 3 wordt ons verteld. Dus weer uit de rij en de tas tegen een bedrag van €2,- in bewaring gegeven.
De kerk zit al vol als we binnen komen. We lopen de kerk rond. Joke steekt voor ieder die ons dierbaar is een (elektrisch) kaarsje aan.
 

Om 11.30 begint een non met een prachtige stem voor te gaan in gezang waarna de mis om 12.00u begint. Het is langdradig met preken en dankwoorden in het Spaans namens de pelgrims. Aan het einde van de mis komt de act met het wierookvat. Deze hangt in het midden van de kerk aan een lang touw, wordt gevuld met wierook en aangestoken. Daarna wordt het vat slingerend door de lange middenschip in beweging gebracht, en raakt bijna het plafond. Ik heb er met de camera een video van gemaakt met het geluid van het orgel. Deze video is echter te groot om via internet te laten zien. Dat wordt thuis op de TV.

Dit gebruik stamt nog het de middeleeuwen. Pelgrims bevolkten de kerk in een niet al te frisse toestand na maanden onderweg te zijn geweest. De wierook aan het einde van de mis diende om de kerk weer enigszins fris te laten ruiken.

Op de terugweg met de bus maken we kennis met een Nederlands stel waarvan de man met de fiets naar Santiago was gekomen. Zij had met auto en caravan de hele route van camping naar camping gereden. Toch echt knap van beiden.

Terug op de camping werk ik de website bij en bereiden we ons voor op de volgende etappe richting Gijon. Hopelijk klaart het weer wat op.

Was het waard om een bezoek te brengen aan Santiago? Het weer is niet best zodat we wat in mineur zijn. Met de zon op de pleinen en terrassen van Santiago had deze grauwe stad er echt anders uitgezien. Van de andere kant hebben we het nu niet meer 'van horen zeggen' , we zijn er geweest!

VR: Vertrek naar Ribadesella verder richting huis. Het weer zou hier de komende dagen wat beter zijn. Wij zijn blij van de naargeestige camping in Santiago te kunnen vertrekken. Een 8,0 in de ANWB-gids klopt van geen kanten. Ik zal de ANWB hierover toch een email sturen.

We vertrekken in de regen en zo zal het de gehele weg zijn. De route loopt deels over stukken snelweg en 2-baanswegen. We zien een prachtig landschap wat achtereenvolgens lijkt op de Ardennen, Noord Frankrijk en de Tauern autobahn met zijn tunnels in Oostenrijk. Jammer dat het regent en mistig is, want zo kunnen er geen foto's worden gemaakt.

De camping in Ribadesella is een cat. 1a. Er is plaats genoeg op de niet schaduwplekken, dus de schotel kan weer worden gericht. Het wk-voetbal komt eraan en ik wil de wedstrijden van het Nederlands elftal niet missen.
De zeiknatte luifel wordt uit de auto gehaald en weer opgezet, staan we tenminste droog als Max geborsteld wordt en kunnen de handdoeken een beetje drogen.
We zien wel wanneer we weer vertrekken. Volgens de weersverwachting regent het langs de gehele noordkust van Spanje en de westkust van Frankrijk. Dus of je nu door de hond of de kat gebeten wordt!



ZA: Een echte regendag, we maken van de nood een deugd door de was te doen. Voor de rest is het vooral binnen blijven.

ZO: Volgens 'Weer online' zou het 's middags en 's avonds droog zijn. Echter is maar een paar uur droog. Wel is de echte regen verdwenen en miezert het af en toe. De temperatuur loopt op tot 18gr.

Het is jammer want we zitten vlak bij de Picos de Europe, een -volgens beschrijving in de gids- prachtige bergketen. Er staat echter bij dat je de Picos bij voorkeur bij helder weer moet bezoeken. Bij regen schijnt het gevaarlijk te zijn wegens gladde wegen en de mist. Een terugkeer hier naar toe wordt alvast in mijn geheugen gezet. Het is hier namelijk prachtig bij mooi weer, zowel de kust als de bergen.
We blijven tot en met de wedstrijd van het Nederlands elftal hier. Dinsdag vetrekken we richting Biarritz en daarna noordwaarts langs de Atlantische kust.
Volgens de weersites lijkt het weer in Frankrijk de komende week redelijk (20/21gr en droog) te worden. We zullen zien.
 
Toch maar even naar Ribadesella. Een leuke badplaats waar het ondanks het weer erg druk is. 


  
MA: 's Morgens boodschappen doen en de middag is gereserveerd voor Nederland-Denemarken. 's Middags wordt het voor de verandering droog en schijnt zelfs de zon. Het voetbal was echter als het weer in Noord-Spanje: niet om aan te zien.

DI: De gehele nacht plensbuien. We zijn dit echt beu. We gaan op de terugweg, echter volgens de weersverwachting is het weer in Frankrijk ook niet best.
Dan maar echt naar huis? Joke voelt zich niet goed en wil zo snel mogelijk naar huis.
De snelweg langs de kust is bergachtig, de bergruggen staan haaks op de kust waarbij de rivieren diepe geulen hebben uitgesleten. Dit levert prachtige doorkijkjes op. Jammer van het weer.

Nagenoeg de gehele weg regent het, net voor Santander een enorme onweersbui. Regen en hagel geselen de auto en de caravan, we kunnen elkaar nauwelijks verstaan. Na Bilbao wordt het droog. Op de camping net over de grens zoeken we een zo droog mogelijke plek uit. Dat is bij het zwembad, de caravan past er diagonaal in. Het is maar voor één nachtje.


WO: We vertrekken naar Poitier naar een CC camping. Vanuit hier kunnen we makkelijk een de route uitstippelen om Parijs heen en zo mogelijk nog naar de kust. Dit in afwijking van het oorspronkelijke plan om via Royan naar Nantes te gaan. Het weer in de Vendee is echt te slecht.
We horen op de Wereldomroep dat in de Provence 10 mensen zijn verdronken. Godzijdank is het weer hier zo slecht niet.

De gehele weg regent het, we nemen de A73 naar Bordeaux en dan de N10 die nagenoeg geheel 4-baans is naar Poitier. De weg is tolvrij en dat is te merken aan het aantal vrachtwagens.

De camping heeft ruime plaatsen dus geen probleem om de caravan op een niet doorweekt stukje te zetten.
Het restaurant op de camping is nog gesloten, we gaan naar het dorp om op zijn frans te eten en nemen kaasplankje toe.



Terwijl ik het verslag bijwerk kijk ik via de laptop en de digitenne-stick op France2 naar AFS - URU. Ik zie Suarez een strafschop versieren bij een stand van 0-1.

Week 11: 17 juni - 23 juni

De overnachtings locatie(s) deze week:

Campings en plaats:

Camping 19: Le Val d'Authie, Villers-sur-Authie, Cote Picardie
  

Gereden route:

Etappe 19:Georges Les Baillargeaux, Chatellerault, Tours, Vendome, Chartre, Dreux, Evreux, Rouan, Abbeville, Vron, Vercourt, Villers-sur-Authie
Etappe 20: Villers-sur-Authie, Vercours, Boulogne-sur-Mere, Calais, Duinkerken, Brugge, Gent, Antwerpen, Breda, Tilburg
 

Verslag

DO: 's Morgens in de stromende regen naar het sanitairgebouw.  We vertrekken naar noord-west Frankrijk waar het droog zou moeten zijn.
Een rit van 500km over route-national. Het stuk naar Tours gaat snel, na Tours naar Chartres. Het is een golvend landschap met vooral korenvelden. De streek heet niet voor niets 'de graanschuur van Europa'.
Na Chartres wordt het heuvelachtiger met diepe dalen van de Seine en de Somme. De temperatuur loopt op tot 23gr, goede keus om naar het noordwesten te rijden.

De camping is OK al staan we op het doortrekveld. Maar dat is ook makkelijk om de caravan te plaatsen aangezien de rest van de camping bochtige en smalle weggetjes heeft.

Het was een lange rit van 10.00u tot 19.00u. Dit doen we nooit meer: 500km binnendoor, 300 tot 350km is dan meer als genoeg. We zijn er 'stikaan', als we dan 's avonds bij het restaurant ook nog de keuken dicht treffen, slaan even de stoppen door en loopt de irritatie even op.

VR: We besluiten wel om zondag of maandag naar huis te gaan. Het is goed geweest.
Ik verken de omgeving waaronder Le Crotoy en Berck. Typische Noord Franse badplaatsen.

Le Val d'Authie

ZA: We willen 's morgens naar Le Crotoy, echter een medekampeerder heeft wat informatie nodig. En als reisleider in spé helpen we hun graag.
's Middags naar Nederland - Japan gekeken. Een draak van een wedstrijd, maar ja het resultaat telt.
Het weer wordt na het weekend weer goed, we gaan donderdag terug naar Nederland.

ZO: Het regent weer de gehele nacht en 's morgens. Nu is het genoeg. We gaan naar huis, poetsen onszelf, kleding, handdoeken, beddengoed, caravan en auto en gaan als het weer goed wordt in Nederland een weekje naar Zeeland.

 

Afsluiting

Onze rondreis is voorbij, een paar weken eerder dan gepland. Maar ja, het weer laat zich niet plannen en bepaalde voor een belangrijk deel het humeur van de laatste weken.

Maar we hebben het met zijn tweeën gedaan. 11 weken in onze mobiele bungalow (opbouw 6,09 x 2,30) leven zonder dat het dak eraf gaat. Een caravan die zeker voor zo'n lang verblijf -waarvan 2 weken in de regen- voldoende comfort heeft. 
Ook rijdend was het geen probleem. Je dwingt wel respect af bij andere weggebruikers met een combinatie van 12,5 meter.
De plaatsen op de bezochte campings waren voldoende groot om met wat privacy te staan. Al moet gezegd worden dat de auto veelal op een niet gebruikte kampeerplek stond. Tja, dat kan allemaal in het voorseizoen.


In totaal hebben we 8.000 km gereden. De Subaru Forester 2.0D bracht ons rond de zuid-west kust van Europa in 6.277 veilige en comfortabele kilometers met de caravan er achter.  Met daar waar mogelijk een snelheid van 100km per uur en dat in de 5e versnelling bij 2,100 t/pm. Alleen even terug naar 4 op hellingen van 7% met een caravan van bijna 1.600kg. Het verbruik valt wat tegen 11ltr p/100km. Maar volgens de dealer en een andere Forester diesel rijder wordt dit beter als de auto meer dan 10.000km heeft gereden.
 
    

De tocht heeft ons op voor ons onbekende plekjes gebracht. Steeds weer anders en velen echt prachtig. We hebben zo'n 900 foto's gemaakt en 2 video's (van de bulderende Atlantische Oceaan en het swingende wierookvat in de kathedraal van Santiago).


Volgend jaar weer zo'n tocht? Wat mij betreft wel, alleen zal ik Joke nog moeten overtuigen.